The Pavement Bug: november 2011

tirsdag 29. november 2011

Fleire kommentarar

mandag 28. november 2011

Kommentert

Her er ei lenkje til Espen Sperlin sin blogg der eg har kommentert eit innlegg.

http://espensper.blogspot.com/2011/11/digitalt-lringsarbeid-i-skyen.html#comment-form

tirsdag 22. november 2011

Foreldre, born og sensitiv bruk av bikinibileter

frå stickycomics.com

"Retten til å bestemme om et fotografi kan publiseres tilhører altså fotografen. Det vanligste
er at det er fotografen som ønsker å publisere bildet. Er det da personen(e) i bildet som er
hovedsaken, er det personen(e) som avbildes som har siste ord. I skolesammenheng vil dette
ofte si at det er foreldrene som har siste ord. Gjennom å overføre fra generell rettspraksis i
Norge kan vi si at det går en "tommelfingerregel"-grense ved 15 år for når elevene selv kan
forvalte sine egne personopplysninger"(Antvort, 2011).

I min familie er det speilrefleksar pressa inn i hyller og innerst på bord i anledning bursdagsselskap, julemiddagar og andre samankomstar. Blitsen går i eitt og borna dansar som ville dyr med pølsa i kjeften og ketchup på fingrane. Det hender eg får nokre fine, fine augeblikk som eg gjerne vil bruke i seinare arbeid og det har hendt at eg har publisert fotografi av mine søsken på nettsamfunn som er dedikerte til kunst, fotografi og design.

I eit ettermæle fekk eg refs av ei av mine mange mødre om å slette biletet. Ho meinte at no kan kven som helst sjå dette biletet og bruke det til kva som helst utan at eg veit det. Dette er heilt riktig, men kva er sannsynlegheita? Ho ser sikkert føre seg ein slu, ekkel mann med bart som bur i Peru og har ein usunn fascinasjon for born og unge. Eg gjentar, kva er sannsynlegeheita for at denne mannen brukar eit bilete av mine søsken til 'kva som helst'?

Ein bør heller tenkje på det samfunnet ein lever i og omgjer seg med kvar dag. Den sosiale gruppa eg held lag med på nettet har i liten grad peiling på kvar eg er i frå og dei eg kjenner der. I diskusjonen som oppsto i mellom mor nr to og meg drog eg fram lokalavisa som argument. I den bakre delen av avisa er der ei spalte med bursdagshelsingar. Dei fleste av desse helsingane er til born. I tekstane står det sjølvsagt alder, kva dei heiter, kven som helsar og gjerne kvar bursdagsselskapet skal haldast. Til slutt er det lagt ved eit bilete. Som sydenglade nordmenn reiser vi som oftast på ferie til varmare strøk, og når veiret er bra smilar vi frå øyre til øyre. Når ein leitar igjennom filene på maskina fin ein derfor dei breidaste smila frå feriemappa. Ikkje uvanleg finn ein bilete av bursdagsborna i berre bikini eller badeshorts trykt med namn, alder og bustad.

Er det ikkje større sjanse for at eit barn blir kidnappa på veg til skulen av ein lokal kjent enn at eit skarva bilete blir brukt av ein mann frå Peru?

Med dette i tankane kan ein ta føre seg skulane sine sider, der mange deler bilete av skuleturar osv for å vise borna til stolte foreldre og familie. Ein av skulane frå mi heimbygd opererar denne sida. Her finn ein både informasjon og bilete. Sannsynlegheita for at ein utanforståande kjem til å bruke innhald frå denne sida er svært liten. Nokon i lokalsamfunnet kan, dei vil ha kunnskap om skulen og kjenner sikkert fleire familiar, personale og elevar. Det er desse skumle individa ein bør vere obs på, dei som lever i smug i eit samfunn vi kjenner så godt.

Skular bør ikkje legge ut informasjon som Raudeberg Skule har gjort, eg meinar det bør vere eit lukka samfunn der personale og familiane som har elevar ved skulen har tilgong, tross alt det angår ingen andre enn desse partane.

Som oppsummering vil eg seie at dette var ein skikkeleg 'wordwommit', men tenk lokalsamfunn og internett, ikkje heile verda og internett.

PS, eg har med vilje ikkje brukt mamma- og pappabloggar som døme fordi det gjer meg berre sint.

____________________________________________________________________

Antvort, Kjell 2011: DKL 101 leksjon - Hensyn

https://fronter.com/hivolda/links/files.phtml/136848397$577341605$/RomArkiv/Uke+47_prcent_3A+Hensyn/DKL101_Hensyn_h11.pdf - besøkt 22.11.2011

Raudeberg Skule

http://www.raudebergskule.no/index.htm - besøkt 22.11.2011

Bruk øyra du fekk av mor

Lyd, no har eg sete i fleire minutt og fundert på kva det er for noko, eller kva det betyr for meg og korleis det kan brukast i ei klasse. Kanskje eg ikkje har tenkt lenge nok, men ingenting ligg og duvar i hjernebarken. Etter å ha tenkt dette er det besynderleg at eg ikkje har meir å seie om denne saka sidan lyd har ei så mykje større verknandskraft enn både bilete og tekst.

Hm, seier du. Lyden er ikkje det ein legg merke til, den appellerar til underbevisstheita, til det som er innanfor hjernebarken. Lyd byggjer opp stemninga i miljøet ein er i. Ein legg ikkje merkje til den før den stoppar, ikkje fungerar eller stemmer.

No til dømes sit eg på ein kafe. Folk pratar, kaffimaskinene går og musikken er i akkurat passe tempo. Om musikken var for høg eller sjangeren var country då hadde eg ikkje sete her lenge, og klientelet hadde vore eit heilt anna uansett om møblementet og maten var den same.

Sidan levande bilete tok over for radio innan mange felt har lyd mista den fokusen den eigentleg skulle hatt. Vi tilbring tid i eit samfunn som satsar hardt på bilete, produserar visuelle hotspots for å få merksemd både positivt og negativt. Er det slik i skulen og? Satsar lærarar mest på bilete og tekst for å påverke og undervise elevane?

lørdag 19. november 2011

The Cloud

Frå http://www.daveksmith.com/blog/2011/6/13/the-cloud-via-xkcd.html

"Cloud computing comes into focus only when you think about what IT always needs: a way to increase capacity or add capabilities on the fly without investing in new infrastructure, training new personnel, or licensing new software" (Knorr & Gruman). Knorr og Gruman prøvar å beskrive kva cloud computing er for noko. Det er ei form for internetteknologi som gjer deg moglegheit til å arbeide og ha tilgong til den same informasjonen uansett kor ein er i verda fordi program og innhald ligg på ein server.

Det høyrest så fint ut, å kunne gje i frå seg IKT-ansvaret til noko som har peiling. Men desse vil vere langt vekke, og kva gjer ein om det skjer eit uhell internt eller eksternt? Bør skulen sette sin lit til noko ein ikkje heilt veit konsekvensane av endå?

Eg ser føre meg at denne teknologien er framtida, spesielt når eg ser slike prosjekt som dette her. Eg synest imidlertid ikkje at skulane skal vere nokre av dei første som hoppar. Eg trur ikkje dei fleste skular har kompetanse nok til å kunne hoppe endå. Det er betre å lære av feila til andre først.

-------------------------------------------------------

Innovasjonnorge.no

http://www.innovasjonnorge.no/Kontorer-i-Norge/Sogn-og-Fjordane1/Nyhende/Signering-av-avtale-med-IBM-om-Noregs-gronaste-datasenter-i-Lefdal-Gruve-Folg-pa-nett-kl-1030/- besøkt 19.11.2011

Knorr, Eric og Galen Gruman: What cloud computing really means. Infoworld.com.
http://www.infoworld.com/d/cloud-computing/what-cloud-computing-really-means-031- besøkt 19.11.2011.

Å drukne i lister

Dei siste tre månadane har eg tilbragt som intern i eit biletebyrå, sida eg ikkje har noko fag eg underviser i eller har gjort så tek eg utgongspunkt i min noverande jobb.

Som ein del av mine arbeidsoppgåver lagar eg lister. Vi har ei database som er sortert i ca 30 ulike informasjonskapslar. Alle desse kapslane er hus med vindu som har den same informasjonen men som ikkje har dei same vindua, om de skjønar. Mine kapslar er kundar, sal, bilete og internett-trafikk. Alle desse listene hjelper meg å gjere jobben min som er å oppretthalde kontakten med kundar der eg finn den gamle informasjonen og oppdaterar med ny informasjon slik at mine kollegaer kan bruke den nye informasjonen til sine arbeidsoppgåver.

Desse listene som eg lagar og oppdaterar må heile tida vere oppdaterte. Rekneark er ein av verktøya eg brukar anten det er office, googledocs eller openoffice. Reknearka gjer meg moglegheiten til å vere effektiv, å kopiere og lime inn og kjapt kunne finne den nødvendige informasjonen eg treng. Å ha verdiane sortert i kolonner og rader i logiske formasjonar hjelper andre til å forstå systemet utan at eg må forklare i det vide og det breie. Databasen er og glad i rekneark om ein brukar den same logikken som denne har slik at ein enkelt kan ta ut og legge inn verdiar.

Erfaringsmessig ser eg at konsekvent bruk av dei same og få nøkkelord gjer det enkelt for andre og ein sjølv å hugse kva samanheng dei ulike vindua i huset har. Ein hugseregel er å tenkje at det kjem alltid andre etter deg, kan dei forstå logikken i reknearket ditt?

Korleis kan ein slik tankegong ved bruk av rekneark bli brukt i klasserommet? Når elevane har lært seg ein viss form for logikk vil reknearkarbeid hjelpe dei vidare til å sjå dei logiske samanhengane i alle fag dette på bakgrunn av at der finnest alltid ein form for logikk. Å sortere og sette informasjon opp i mot kvarandre slik at ein ser samanhengar og konsekvensar gjer det lettare å lære og undervise.

På den andre sida vil mykje bruk av rekneark i klasserommet gjere læringa kjedeleg og lite gøyal, utan å gå for mykje inn i psykologien er det eit faktum at barn ikkje er begeistra for slik tenkning og lærar best på andre måtar. Eg har ofte stunder på jobb der eg har lyst å putte inn svært ulogiske nøkkelord, rosa blomster og omorganisere vindu til spenstige kunstverk i listene og databasen, men eg held meg i skinnet, mine kollegaer kan jo risikere å sette teen i vrangstrupa.

tirsdag 15. november 2011

Forhandlingsbarnet

Forhandlingsbarnet, det er meg det.

"alle elevar i grunnskolar og vidaregåande skolar har rett til eit godt

fysisk og psykososialt miljø som fremjar helse, trivsel og læring" vert det sagt i kapitel 9a i opplæringsmiljølova (2010).

"Begrepet «forhandlingsbarna» er uttrykk for et moderne syn på barn innenfor familien, der barn på demokratisk vis blir hørt på og tatt hensyn til. Synet på barn som selvstendige individer gjenspeiles i FNs barnekonvensjon, der barns rett til medvirkning og deltakelse er blant hovedprinsippene"(Stor.mld.nr.39:2001-2002).

Forhandlingsbarnet er eit nytt begrep for meg, men innhaldet i begrepet gjenspeglar både meg og mine søsken. Vi får vere med og ta val i familiesamanhengar og blir alle høyrt. Vi har og lært at ein kan ikkje få viljen sin alltid, tenk på dei andre og. Eg kan desverre ikkje lenkje forhandlingsbarnet til klasserommet, fordi eg ikkje har noko kjennskap til det utanom kva eg sjølv opplevde som elev.

"Det kompetente forhandlingsbarnet er først og fremst dyktig på grunn av sin evne til å finne gode argumenter som kan overbevise voksne om at deres interesser bør få gjennomslag"(Bungum, 2008:23).

I klassa mi var der alltid nokre som trengde merksemd og gjorde alt for nå målet. Stygge kommentarar, leksenekt osv var vanleg. I slike situasjonar gjorde lærarane ikkje mykje anna enn å oversjå eller ta vedkommande ut på gongen. Forhandling var der ikkje mykje av, om det forekom vart mesteparten av fokuset i timen brukt til dette. Korleis få eleven til å sjå kor grensa går?

Eg veit ikkje. Ein ting eg er sikker på, mobilen har ingenting i eit klasserom å gjere utanom ved bruk av skulerelaterte applikasjonar. Sjølv om nokre elevar kanskje påstår at det hjelper på det fysiske og psykososiale miljøet.

-------------------------------------------------------------------------------

Bungum, Brita: 2008. Barndommens tid og foreldres arbeidsliv.

ntnu.diva-portal.org/smash/get/diva2:123489/FULLTEXT01 - besøkt 15.11.2011

Opplæringsmiljølova: 2010. Elevane sitt skulemiljø kapitel 9. http://www.udir.no/Laringsmiljo/Laringsmiljo/Veileder-til-opplaringsloven-kapittel-9a--elevenes-skolemiljo/Elevane-sitt-skulemiljo/ - besøkt 15.11.2011

Stor.mld.nr.39:2001-2002. http://www.regjeringen.no/nb/dep/bld/dok/regpubl/stmeld/2001-2002/stmeld-nr-39-2001-2002-/2/3.html?id=470913 - besøkt 15.11.2011

Kjør film "Å vakne"

Denne filmen heiter Å vakne. Den handlar om å vakne til ein ny dag, i eit kaldt rom med ei sol som skin.

Ein serie bilete samansett til ein film på minst to minutt. Det høyrtest så enkelt ut. Eg har gløymt kor tidkrevjande det er å ikkje berre lage filmen, men å vere sikker på at den ser bra ut i dei ulike nettverka ein vil ha dei i. Samtidig ser eg alltid noko nytt som må forandrast på, som eg kanskje brukte altfor lang tid på å sette inn i utgongspunktet.

Og kven pustar og brekar mens eg prøvar å jobbe? Maskina sjølvsagt.

Eg prøvde å lage ein fotoseire i Picasa, men fann fort ut at dei effektane eg leita forgjeves etter ikkje var så enkle å finne. Derfor kraup eg tilbake til iMovie og jobba der i frå. Eg har uansett lasta opp filmen i nettalbumet mitt i Picasa, men eg har og lagt den ut på denne nettstaden kalla Vimeo.

Filmen har ikkje noko soundtrack, noko som hadde vore veldig fint, kunne løfta stemninga meir, men tid er tid. Den har heller ikkje noko tekst. Det er ikkje nødvendig når formålet er å lasta den opp på nett der filmen blir omringa av tekst.

Så kva er produksjonforeløpet bak denne serien?

Lightroom 3
- crop
- kvitbalanse
- kontrastar
- grain-filter
- eksportert til 1024x768, res 300, limited file size 2000mb

iMovie
- krysstoning og kryssuskarpheit
- eksportert til .mov både i 768x576 og 1280x720. Dette programmet driv tydelegvis ikkje med 1024x768.

Å lage film på denne måten er det mest basic av the basic. Med tanke på den tida som eg har brukt til å sette saman desse bileta er eg blitt klar over at ein må sette av mykje tid til eit prosjektarbeid i skulen der sluttproduktet er ein film. Ein må tenkje at alt kan gå gale, for det er som regel tilfelle.

Å tenkje å lage film er ein meirverdi i seg sjølv. Film kan knyttast opp til det meste, og med eit marked som er lei fotografi kjem dei med opne armar mot dei glade filmfolk. Idag sel ein til og med stock-footage, her er ein nettbasert katalog som gjer nettopp dette johner.se.

Det handlar ikkje om det eine gode, fantastiske biletet lenger, no handlar det om seirar, å få vist fleire sider av same sak eller få tak i ei stemning ved å fouksere på ulike element. Derfor har mange fotografar i dag basert seg på bileteseriar, for å nærme seg filmmediumet som jo viser rundt 25 bileter i sekundet.

Å kunne bruke film for å lære elevar å grave etter relevant informasjon og sette den saman til eit heilheitsleg bilete - eller fleire, vil vere ei interessant vinkling. Elevane vil oppdage nye måtar å arbeide på, dei vil samarbeide på nye måtar og dei vil more seg, vere gira fordi dette er noko som dei kjenner seg igjen i. Dei får moglegheiten til å bruke metodar som er brukte i noko unge omgir seg med og ser opp til, media.

torsdag 10. november 2011

Den digitale livslinja

Frå: Dropbox.com

Digital kompetanse, ein kompetanse som er digital - eller fleire? Ein kompetanse av dei mange digitale ein lærar bør ha er å vere på same nivået som elevane, å vere på nett. Krumsvik meiner at ein må vere trygg og kompetent vedrøyrande IKT ovanfor elevane sine. Å ikkje forstå ein elev fordi eleven snakkar over hovudet på ein kan ikkje vere særleg hyggeleg. Samtidig om læraren er utrygg vil nokre elevar gjenspegle dette. Kjennskap til ein elev sin digitale bruk i kvardagen vil vere nyttig for å belyse både kva som er der ute og kva konsekvensar diverse handlingar på nettet kan føre til.

Her er det sjølvsagt sikta til sosiale medier, facebook, twitter, tumblr og andre blogg-plattformer. Eg inkluderar meg sjølv når eg seier at ein ofte legg ut informasjon om seg sjølv og gløymer at det eksisterar.

Slettmeg.no er ein nettstad som både vil hjelpe og gjere unge betre bevisst på sin bruk av eigen og andres informasjon.

Lærarar bør ha denne typen digital kompetanse for å kunne bistå elevane sine, om ikkje anna til å henvise dei til ei side som slettmeg.no. Som det står i den generelle delen av lærarplanen*:

- Konkret kunnskap om menneske, samfunn og natur som kan gi overblikk og perspektiv.

- Kyndighet og modenhet for å møte livet - praktisk, sosialt og personlig.

- Egenskaper og verdier som letter samvirket mellom mennesker og gjør det rikt og spennende for dem å leve sammen.

Å fungere i samfunnet krevar idag at ein har kunnskap om sosiale normer på nett og greier å nytte denne på ein vettug måte. Under er nokre av dei plattformene eg har vore innom opp igjennom åra. Om ein er interessert kan ein stikke innom wikipedia si liste over sosiale media *social_networking_websites. Ver obs på at nokre av desse kan ha svært tvilsamt innhald... Utruleg interessant å sjå sjølv kvar eg har lagt igjen mine spor sjølv om denne lista langt i frå er fullstendig.

Kunne det vore interessant å få elevar til å lage ei slik liste og deretter reflektere over kva desse ulike plattformene inneheld og kva rolle ein har som deltakar?

Facebook

Twitter

Tumblr

Blogg.no

Blogspot.com

Blog.com

Nettby (nedlagt 2010)

Blink (nedlagt 2011)

Wordpress

NRKsuper

NRK

Youtube

Wikipedia

Myspace

Flickr

StumbleUpon

Vimeo

ZooTool

DeviantArt

Chat.no

Popit.no

Jippii.cc

chatroulette.com
Skype
MSN
iChat
Dropbox
Diskusjon.no
Dagbladet
Aftenposten
Google+

_______________________________________________________

Kjelder

* Krumsvik, R. (2007) Digital kompetanse i kunnskapsløftet. Krumsvik, R. (red) Skulen og den digitale læringsrevolusjonen (2007:64). Oslo: Universitetsforlaget

* Udir.no, http://www.udir.no/upload/larerplaner/generell_del/generell_del_lareplanen_bm.pdf - besøkt 11.11.2011.

* Wikipedia, http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_social_networking_websites - besøkt 11.11.2011.